Meryem 25 yaşındaydı. Şile escort kıyıya yakın, taş sokaklı, eski evlerin bulunduğu bir mahallede, kullanılmayan bir pansiyonun çatı katında yaşıyordu. Burası yaz aylarında dolup taşan ama kış gelince sessizliğe gömülen bir kasabaydı. Meryem’in hayatı da bu mevsim döngüsüne benziyordu; yazın kalabalıkla oyalanıyor, kışın kendiyle baş başa kalıyordu.
Aslen Malatyalıydı. Babası sert, annesi suskundu. Ailenin dört çocuğundan en büyüğüydü ve en çok yük onun sırtındaydı. Henüz 18’indeyken, akraba evliliğine zorlandı. Şile ateşli escort Kabul etmedi. Direndi. Anal ancak direnmenin bedelini ağır ödedi: evden kovuldu. İstanbul’a, tanımadığı ama adresini bir arkadaşından öğrendiği bir kadının yanına sığındı. O kadınla birlikte bir yıl kadar yaşadı. Sonra yolları ayrıldı. Meryem, tek başına kalakaldı.
İstanbul’un içinde sıkışıp kaldığını hissettiği bir gün, bir minibüsün ön camındaki “Şile” yazısını gördü. İçgüdüsel bir kararla bindi. Sessiz, kıyıya yaslanmış bu kasaba ona huzurlu gelmişti. Bir kafede iş buldu. Temizlik yaptı, bulaşık yıkadı, sahile gelen turistlerin ardından masaları topladı. Ayakta durmaya çalıştı.
Ama sonra kış geldi.
Kış, Şile escort olduğu kadar Meryem’i de susturdu. Müşteri kalmadı, iş bitti. Kirayı ödeyemedi, dolabı boş kaldı. İş aradı, bulamadı. Derken bir gün, tanıştığı biri şöyle dedi:
“Bir kereliğine yaparsın. Sonra istersen bırak. Kimseye hesap vermezsin.”
Başta korktu, sonra düşündü. Soğuk geceler, aç sabahlar, uzaktaki ailesinin sırt çevirmişliği… O gece kabul etti. Yabancı bir adamla sessizce aynı odaya girdi. Birkaç saat sonra cebinde para vardı ama içinde bir eksilme hissi büyümüştü. Bu durum zamanla tekrara dönüştü. Her gece kendinden bir parça daha yitirdiğini fark etti ama sustu.
Bir yanıt yazın